Τι είναι η αστρική προβολή
Μορφολογία και πεδία του αστρικού

Σε αυτήν την ερώτηση υπάρχουν πολλές απαντήσεις. Νομίζω πως γενικά η αστρική προβολή είναι μια ιδέα «μοτίβο», μια βάση, πάνω στην οποία ο καθένας χτίζει σύμφωνα με τα πιστεύω του. Κάθε άνθρωπος που έχει ασχοληθεί και έχει κάνει αστρική προβολή θα σου περιγράψει την εμπειρία λίγο έως αρκετά διαφορετική από κάποιον άλλο. Αυτό συμβαίνει γιατί όλοι μας πιστεύουμε σε διαφορετικά πράγματα. Γιατί όλοι μας είμαστε διαφορετικοί.
Όταν είσαι σε προβολή βρίσκεις πρώτα από όλα τον πραγματικό εαυτό σου. Βλέπεις τα πάντα μέσα από το φίλτρο του τρίτου ματιού σου και τίποτα δεν είναι αντικειμενικό. Αλλά πάνω από όλα μπορείς να επιλέξεις τι θα δεις και έτσι βλέπεις πράγματα που κάποιος άλλος δεν βλέπει γιατί δεν θέλει να τα δει και αντίστροφο.

Παρόλα αυτά υπάρχει ένα βασικό μοντέλο για το τι ο άνθρωπος περιγράφει ως αστρική προβολή. Αυτό συνοψίζετε στην εξής πρόταση.

«Να διαχωρίσεις το αστρικό σου σώμα από το φυσικό, μετακινώντας την συνείδηση σου στο αστρικό σώμα.» 

Αν και ο διαχωρισμός δεν είναι απαραίτητος θεωρητικά για να θεωρηθεί μια εμπειρία αστρική προβολή, πρακτικά δεν έχεις καταφέρει να προβληθείς στο αστρικό αν δεν μετακινήσεις το αστρικό από το φυσικό σου σώμα έστω λίγο.
Αν το έχεις καταφέρει αυτό τότε έχεις κάνει αστρική προβολή. Φυσικά αυτό δεν αποτελεί στόχο για τους ασκούμενους στην προβολή. Αυτό είναι απλά ένα βήμα. Γενικά προβολή κάνεις για διάφορους λόγους. Άλλοι απλά από περιέργεια, άλλοι λόγο θρησκείας και άλλοι για να δούνε καινούρια πράγματα ή για χαλάρωση και ισορροπία του νου.
Η πιο συχνή ερώτηση μετά από την δήλωση «Έχω κάνει αστρική προβολή» είναι η «Που πήγες». Γενικά αποτελεί απορία για το που μπορείς να πας κάνοντας αστρική προβολή.
Δυστυχώς πολύ μεγάλο μέρος του χρόνου που βρίσκομαι σε προβολή είμαι στο σκοτεινό μέρος που ο Monroe ονομάζει void. Όταν ήμουν στα εντελώς πρώτα μου βήματα ήμουν σχεδόν πάντα εκεί. Το void λοιπόν, που εγώ το ονομάζω «κενό», είναι ένα από τα μέρη που μπορεί να πάει κανείς. Απ'οσο έχω ανακαλύψει το κενό έχει υπόσταση στον χώρο και στον χρόνο από την άποψη του ότι μπορείς να κινηθείς προς όλες της κατευθύνσεις και του ότι πράγματα μεταλλάσσονται λογικά με την διέλευση του χρόνου. Αυτό το διαπίστωσα όταν αρκετές φορές ήμουν κάπου, μπήκα στο κενό και βγήκα κάπου αλλού μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα. Έστω ότι εγώ βρισκόμουν στο κενό για 7 δευτερόλεπτα και ένοιωσα να μετακινούμε 10 μέτρα μακριά. Όταν βρέθηκα πάλι στο μέρος που ήμουν βρέθηκα όντως 10 μέτρα περίπου μακριά από το σημείο που άρχισα και τα πράγματα άλλαξαν όσο έπρεπε να αλλάξουν σε 12 δευτερόλεπτα (αυτό μπορώ να το πω γιατί ήμουν σε σταθμό τρένων την μια και σε ένα χωράφι που το θέριζαν την άλλη φορά).
Το κενό σχεδόν πάντα εξηγείτε με την θεωρία των συχνοτήτων. Ότι δηλαδή το κενό είναι απλά μια ή περισσότερες κενές συχνότητες στης οποίες μπορεί να βρεθεί κανείς. Συχνότητες όπου δεν υπάρχει τίποτα εκτός από τον εαυτό σου.
Έχω διαβάσει ότι μπορείς να βρεις και άλλες οντότητες στο κενό. Προσωπικά δεν μου έχει τύχει κάτι τέτοιο ή μπορεί να μου έτυχε και να μην το κατάλαβα ή να μην το θυμάμαι. Το θεωρώ λογικό να βρεις κάποια οντότητα στο κενό. Από την στιγμή που ουσιαστικά δεν διαφέρει από κανένα πεδίο σε θεωρητικό επίπεδο και από την στιγμή που άτομα σε προβολή έχουν πρόσβαση εκεί. Παράδοξο αποτελεί όμως το γεγονός του ότι όταν ονειρευόμαστε δεν βρισκόμαστε ποτέ στο κενό.
Σύμφωνα με την θεοσοφική κοινότητα και διάφορες θρησκείες και με την γενική άποψη των ατόμων που ασχολούνται με την προβολή το αστρικό πεδίο διαιρείτε σε άλλα υποπεδία. Αυτά τα πεδία δεν έχουν καθαρές διαχωριστικές γραμμές μεταξύ τους αλλά χωρίζονται όπως τα χρώματα στο ουράνιο τόξο. Αυτός ο παραλληλισμός είναι πολύ εύστοχος καθώς και το φως αλλά και τα πεδία είναι στενά συνδεδεμένα με μια λέξη: συχνότητα. Όπως όσο στο φως ανεβάζουμε την συχνότητα αλλάζει το χρώμα του έτσι και στο αστρικό όσο αλλάζουμε συχνότητα αλλάζει αναλογικά και το πεδίο. Θα ρωτήσετε «Γιατί αλλάζουμε συχνότητα και πως;». Η απάντηση βρίσκετε στης δονήσεις. Δεν γνωρίζω ακριβός γιατί αλλά σε κάποια φάση (μετά την διαχώριση) σταματάς να νιώθεις της δονήσεις. Γενικά ισχύει ότι σταματάς να της νιώθεις επειδή γίνονται υπερβολικά γρήγορες αλλά αυτό δεν είναι κομμάτι και της δικής μου εικόνας. Έχω τύχει να είμαι σε σχετικά υψηλό αστρικό πεδίο (άρα και δονήσεις υψηλών συχνοτήτων) και να μου έρθουν δονήσεις. Το γιατί εξαφανίζονται οι δονήσεις μετά την διαχώριση αποτελεί άλυτο μυστήριο για εμένα. Την συχνότητα σου την αλλάζεις με τρόπο που δεν μπορώ να εξηγήσω με λόγια. Αλλά μην ανησυχείτε. Αν μπορέσετε να βγείτε στο αστρικό θα βρείτε πολύ σύντομα τον τρόπο μόνοι σας. Δεν αποτελεί πρόβλημα η αλλαγή της συχνότητας και των πεδίων.
Σε κάθε πεδίο μπορείς να βρεις διαφορετικά πράγματα. Ουσιαστικά σχετικά μεγάλες αποκλίσεις στην συχνοτήτων οριοθετούν και διαφορετικούς κόσμους.
Οι χαμηλές συχνότητες του αστρικού πεδίου ανήκουν σε σκοτεινές και κακόβουλες οντότητες. Σε κλειστοφοβικό και σκληρά τοπία. Σε χαμηλά συναισθήματά και βρώμικες ή κακές σκέψεις και ιδέες. Τα υψηλά πεδία εν αντιθέση ανήκουν σε λαμπρά και όμορφα πλάσματα. Σε ανοιχτές πεδιάδες και βουνοκορφές. Σε ευγενικές και καλές σκέψεις.
Στα πρώτα μου βήματα νόμιζα πως αυτός ο διαχωρισμός είναι πολύ στερεοτυπικός. Η αιώνια διδαχή του διαχωρισμού καλού-κακού και πως αν είσαι «κακός» θα πας στην κόλαση και άλλες πολλές τρομοκρατικές απόψεις και διδαχές που σκοπό έχουν να κρατήσουν τους πολλούς αδύναμους στην θέση τους. Ανακάλυψα πως όντως υπάρχει μια ισορροπία, όχι τόσο καλού-κακού, όσο νοιάζομαι-δεν νοιάζομαι. Αγαπώ-δεν αγαπώ. Δεν θα επεκταθώ άλλο στο ηθικό θέμα που είναι συνυφασμένο με της αστρικές προβολές καθώς απαιτεί ξεχωριστή ανάλυση. Αναφέρθηκα διότι το μαύρο και το άσπρο αποτελούν μέρος της μορφολογίας των αστρικών πεδίων. Θα επανέλθω στο μέλλον.
Τα πεδία είναι επτά (Physical, Astral, Mental, Buddhic, Atmic, Monadic, Logoic). Τα υποπεδία συνήθως χωρίζονται ανάμεσα σε τρία (χαμηλό - μέσο - υψηλό) ή επτά (1,2,3 υψηλά, 4,5,6 μέσα, 7 χαμηλό). Η πεποίθηση ότι τα υψηλά πεδία έχουν υποπεδια δεν νομίζω να είναι έγκυρη. Είμαι σίγουρος ότι τα χαμηλά και μέσα πεδία (Physical, Astral, Mental) έχουν υποπεδια αλλά τα υπόλοιπα ανώτερα πεδία είναι ευγενικά από την φύση και τον τρόπο λειτουργίας τους.
Θα επεκταθώ μόνο στο αστρικό πεδίο καθώς σε αυτό θα βρίσκεστε όταν θα είστε σε προβολή το 90% του χρόνου σας. Γενικώς το αστρικό πεδίο αποτελείτε από καθόλου έως πολύ διαστρεβλωμένες (με την καλή και άλλοτε με την κακή έννοια) εικόνες και αντικείμενα του φυσικού. Στο αστρικό πάμε όταν ονειρευόμαστε άρα όλοι έχετε μια άποψη και εικόνα για το πως φαίνετε και είναι το αστρικό. Στα χαμηλότερα υποπεδία είναι πιο γήινο από ένα όνειρο και στα υψηλά υποπεδία πιο αλλόκοτο και ελεύθερο. Σαν έκταση το αστρικό είναι μεγάλο. Πιο μεγάλο από την γη. Έχει βουνά και δρόμους και πόλεις και δάση. Ότι μπορεί να βρει κανείς στο φυσικό και κάτι παραπάνω. Οι νόμοι της φυσικής λιγοστεύουν όσο ανεβαίνουμε υποπεδία και πολλοί από αυτούς δεν ισχύουν καθόλου. Γενικώς το αστρικό είναι ένα ευχάριστο, χαρούμενο μέρος όπου μπορεί κανείς να δει και να κάνει πολλά.

Να διευκρινίσω ότι τα πεδία δεν χωρίζονται μέσα στον χώρο (ούτε τον χρόνο) αλλά είναι εκφάνσεις της ίδιας ύλης. Όταν αλλάζεις πεδία δεν μετακινείσαι στον χώρο. Αλλάζεις τον τρόπο με τον οποίο λαμβάνεις το περιβάλλον σου.

by Raving-Raven